Het zonnetje doet goed haar best, de temperatuur tikt op dit uur al bijna de 20 graden aan. Op het hoofdveld lopen zo’n 16 guppen, enthousiast begeleidt door Anthony, Stefan en Pim. Een genot om de onbezorgdheid te zien bij die kleine kinderen. Coen en Martijn hebben verderop een veldje uitgezet en zijn zichtbaar trots op hun mannetjes van JO09-1. Achter op het veld staat trainer Jan-Willem een spelvorm uit te leggen aan zijn JO11-2.
Een half uurtje later….Het veld is leeg en alle trainers en spelers zijn naar huis. Lekker douchen en genieten van de middag. Hun arbeid zit er weer op. En gelijk hebben ze. Ik ben helemaal alleen en kijk om mij heen. Nooit eerder zal er iemand op een zaterdag in mei rond een uur of 11 helemaal alleen bij Alphia geweest zijn, bedenk ik me. Het voelt niet goed. Ik ben bij Alphia, maar ik mis Alphia. De gevulde fietsenstalling, de gezelligheid in de commissiekamer, de mensen in de kantine. Frisse, gedouchte spelers die al gespeeld hebben en verlangen naar een broodje en een flesje. De meiden in de keuken en de jongens van het 1e die altijd bardienst draaien tussen 11 en 13. De oranje shirts op de velden, ze zijn er niet. Maar ze horen er wel te zijn. Maar ze zijn er niet.
Vanmiddag zou de topper TAVV-Alphia gespeeld worden. De winnaar van de 1e periode tegen de winnaar van de 2e. TAVV stond 9 punten voor na 17 wedstrijden. We zullen het nooit weten. Voor Alphia 2 zijn de druiven mogelijk nog zuurder. Zij stonden na 15 wedstrijden 8 punten voor op TAVV. De titel binnenslepen was een kwestie van tijd. Die tijd werd ze niet gegund.
Ik voel het. Alle ingrediënten waren vandaag aanwezig. Dit had een schitterende dag geworden. Zo’n Alphia zaterdag waar je het jaren later nog over hebt. Dit was zo’n dag. Zo’n echte Alphia dag. Droom ik? Ik hoop het zo, maar ik weet beter. Niemand droomt 2 maanden lang. Hooguit een paar minuten per nacht. Maar het voelt wel als een droom, een heel slechte. Een nachtmerrie, zo mag je het wel noemen. Ik wil eruit, maak me wakker. Wake me up, before you Coco.
De bal rolt weer. Ook voor de senioren. Dat is een stap vooruit. Ondertussen is het 9-koppige bestuur al weken bezig met plannen bedenken, uitwerken en uitvoeren. Er gebeurt veel binnen de club, heel veel. En dat is goed. En nodig. Maar wat verlang ik naar een dampende kantine, tackles op de velden en gejuich langs de lijn. Dat zit er even niet in.
Alphianen, blijf gezond. En hopelijk tot heel snel. Ik mis jullie!
Martijn van Dalen
Voorzitter v.v. Alphia
