Alphianen, sponsoren, genodigden, welkom op deze nieuwjaarsreceptie. Het nieuwe jaar is al bijna weer een week oud en de vuurwerkdampen zijn opgetrokken. De bal rolt alweer en we hadden vandaag een zeer geslaagd jeugdtoernooi.
Alphia heeft de goede gewoonte bij een nieuwjaarsreceptie allereerst terug te kijken op het afgelopen jaar en daarbij stil te staan bij al die Alphianen die ons in 2017 zijn ontvallen. In februari 2017 moesten Fieke Linting en haar kinderen en kleinkinderen afscheid nemen van hun geliefde Gos Linting. Verdriet ook bij de families van de Nel van As, Margot de Pater en Rik van Randeraat bij het overlijden van hun dierbaren. Zo namen wij afscheid van geliefde Alphia-mensen.
Ik vraag u allen op te staan en nog even terug te denken aan deze overledenen.
Dat zij mogen rusten in vrede!
Een nieuwjaarsreceptie is een mooie gelegenheid om te mijmeren over de goede oude tijd, maar zeker ook een gelegenheid om na te denken over de toekomst.
Waar staat Alphia over een aantal jaren? Wat is de sterke kant van onze vereniging? Waar liggen onze zwakheden? Redden we het met zoveel voetbalclubs in Alphen aan den Rijn?
Alphia heeft de afgelopen jaren grote stappen gezet als het gaat om een eigen investering in het mooie kunstgrasveld wat er nu ligt, waardoor we veel minder afhankelijk van het weer zijn en we veel meer trainingscapaciteit hebben, we hebben zonnepanelen aan laten brengen om zo de energiekosten te verlagen, we investeren in de jeugd om zo binnen een paar jaar eigen spelers door te laten stromen naar het eerste elftal, het eerste elftal draait op dit moment behoorlijk mee en een plaats in de nacompetitie moet haalbaar zijn, alhoewel die Leidse regio wel wennen blijft. Ik mis af en toe de gezelligheid bij Aarlanderveen. Maar de trouwe groep supporters heeft de weg alweer gevonden naar Wassenaar, Leiden en Oegstgeest. kortom tot zover de zaken die prima lopen. Seniorenvoetbal, vrouwenvoetbal en zaalvoetbal lopen goed. Het aantal leden is nog steeds groeiend en financieel zijn we een gezonde vereniging. Vanaf maart a.s. kunnen we weer me z’n allen plaatjes van o.a. Alphia verzamelen bij een Hoogvliet-actie ter gelegenheid van het 50 jarig bestaan van die supermarkt en ook dat is financieel aantrekkelijk. De verhuur van de kantine loopt goed. De sfeer is gemoedelijk en Alphia blijft nog steeds die gezellige vereniging van vroeger. Je zou dus denken: niets te klagen.
Toch wat kanttekeningen. We zijn serieus bezig met de toekomst van onze vereniging. Daarbij zijn we ook gedeeltelijk afhankelijk van gemeentelijk beleid met zaken als nieuw en anders. Want wat betekent dat precies voor de vereniging? Het moet wel passen in de cultuur van een club en dat roept soms vragen op. Het vraagt ook veel van onze vrijwilligers. En dat zou op termijn een van onze zwakheden kunnen worden, de vrijwilligers, oftewel het gebrek aan vrijwilligers. Zeker bij de jeugd kunnen we nodige vrijwilligers gebruiken voor kleine hand- en spandiensten. Overal staat het aangeplakt, maar er komt geen enkele reactie. Ondanks het feit dat er uiteraard ouders zijn die altijd klaar staan om iets te doen, blijven er toch ook veel ouders letterlijk buitenspel staan. En dat is jammer. Hoeveel moeite is het om af en toe eens commissiedienst te draaien op de zaterdagmorgen of mee te gaan als begeleider van een team of te helpen met de grote schoonmaak. Daarom des te meer hulde voor al die vrijwilligers die wel elke week klaar staan. Straks de onthulling van de vrijwilliger van het jaar.
Ik wil vanaf deze plek ook mijn mede-bestuursleden bedanken. Jan, Ed, Ruud, Albert, Michael en Nancy, het is niet altijd makkelijk bestuurslid van een voetbalvereniging te zijn, commentaar van leden is snel geleverd en je doet het nooit goed en ook tijdens bestuursvergadering willen de emoties nog weleens oplopen, toch staat bij ons allemaal een ding voorop: ons aller Alphia
Alphianen, ik houd het verder kort en daar heb ik een reden voor.
Vandaag is het een bijzondere dag in de geschiedenis van Alphia. Nee, we bestaan nog geen 100 jaar. Dat vieren we in het weekend van 15 juni 2019, maar vandaag wil ik stil staan bij zilver, robijn, diamant en platina. Zilver staat voor 25 jaar, robijn voor 40 jaar, diamant voor 60 jaar en platina voor 70 jaar.
Er is zilver voor Martijn van Dalen, Leo van Goozen en Cees v.d. Noordt. Zij zijn 25 jaar lid en daar ga ik ze natuurlijk voor huldigen. Cees is in feite al veel langer lid van Alphia, zelfs erelid, maar is poosje weggeweest en weer opnieuw lid geworden.
Een robijnen lidmaatschap, dus 40 jaar voor Alex Preussner. Het leven begint bij 40, dus op naar de 50 jaar lidmaatschap.
Bert Nieumeijer viert zijn diamanten lidmaatschap: 60 jaar lid is ontzettend lang en wat is het fijn dat iemand zolang zijn club trouw blijft.
Maar stel je voor, we hebben vandaag twee mannen die 70 jaar lid zijn. Helaas kan een van beiden niet aanwezig zijn.
1947, de oorlog was net voorbij en Nederland was zich aan het herpakken. de Amerikaanse minister Marshall openbaart zijn plan om Europa er weer boven op te helpen, In dat jaar werd in april 1947 de volgens velen grootste voetballer allertijden geboren t.w. Johan Cruijff en 1947 is ook het geboortejaar van zwemlegende Ada Kok, Kees Jansma, Aad de Mos, Co Adriaanse, Dick Advocaat en Michael van Praag. In Friesland wordt de 9e elfstedentocht gewonnen door Jan van der Hoorn uit Ter Aar, de klassieker tussen Ajax en Feyenoord eindigde op 11 mei van dat jaar in een gelijkspel, prinses Juliana neemt als regentes de plaats in van koningin Wilhelmina, de eerste Lucky Luke verschijnt. Het weer is in dat jaar zeer extreem. Het begint met een lange, koude en sneeuwrijke winter, een zomer met vier hittegolven en de warmste januaritemperatuur ooit werd in Maastricht gemeten. Van de strengste warmste zomer van de eeuw naar bijna de koudste winter ooit.
Al die gebeurtenissen heb ik teruggevonden via Google, iets waar men in 1947 verbijsterd over zou zijn geweest.
Toch kon ik via Google, wikipedia en hoe het allemaal ook mag heten, twee belangrijke gebeurtenissen niet terugvinden. Het gaat om gebeurtenissen op 1 maart 1947 en 1 juli 1947. Gelukkig bestaan er nog altijd Sportlink en Hans Hengstmengel, zodat deze data nooit vergeten kunnen worden. Twee jongens besloten namelijk in dat jaar te gaan voetballen bij Alphia. Gerard Thomasse, woonachtig in de Van Eeghenstraat, had een aantal buurjongens die bij Alphia aan de Nieuwe Sloot speelden, hemelsbreed nog geen 100 meter van zijn huis. Op 1 maart 1947 werd hij officieel lid. In dat zelfde jaar, maar een paar maanden later, t.w. 1 juli 1947, meldde Kees Bogaard zich officieel aan als lid van Alphia. Kees zou tot zijn 37e in het eerste van Alphia blijven spelen toen hij een been brak. Hij voetbalde altijd op zaterdag, omdat hij zijn moeder op haar sterfbed had beloofd nooit op zondag te gaan voetballen.
Beide jongens konden best aardig voetballen en maakten deel uit van het Rijnstreekelftal en werden ook benaderd door andere verenigingen. Hun hart bleef oranje wit en overstappen was niet aan de orde.
Kees heeft heel veel functies gehad binnen Alphia, werd erelid en kreeg een koninklijke onderscheiding. En nu is er zelfs een toernooi naar hem vernoemd. Hij is nog praktisch ieder weekend bij zijn cluppie voor een mooie wedstrijd en een borreltje.
Gerard speelde vanaf zijn 17e tot zijn 34e in Alphia en was o.a. secretaris van Alphia. Verder was hij heel actief als scheidsrechter en floot op topniveau. Hij is dan ook niet voor niets benoemd tot lid van verdienste van de Centrale Organisatie van Voetbalscheidsrechters. Ook Gerard is bijna iedere zaterdag bij zijn cluppie te vinden, al was het alleen maar om zijn kleinzoons te zien voetballen.
Twee mannen die al 70 jaar lief en leed met Alphia delen. Ook vandaag. De gezondheid van Kees laat te wensen over en de vrouw van Gerard is onlangs opgenomen in een verpleeghuis en dat is moeilijk. Daarom is hij er ook vandaag niet. Maar hier zijn ze bij hun vrienden en kunnen ze even afstand nemen van hun zorgen.
Ik vind het als voorzitter van Alphia een eer deze mannen te mogen huldigen. We hebben een blijvende herinnering voor deze mannen, waar ze iedere dag naar kunnen kijken. Aan Kees overhandig ik het beeldje zelf en het beeldje voor Gerard wordt in ontvangst genomen door zijn kleinzoon Timo.
We zetten vandaag nog meer mensen in het zonnetje. We hebben niet één, maar zelfs twee leden van verdienste.
Lid van verdienste word je niet zo maar. Daar moet je natuurlijk wel wat voor doen.
We hebben er één, die eigenlijk al vanaf 1996 actief is geweest. Durfde als enige de lichtmast in om een kapotte lamp te vervangen, was destijds dan ook techneut van het bestuur, was belast met de inkoop van de ballen, spelmateriaal , inkoop van de kantine en deed vanaf 2006 de bar en de keuken er ook maar ff bij. Op zaterdagochtend was hij al heel vroeg in de weer om ervoor te zorgen dat iedereen op tijd koffie kreeg. Helaas ging het met zijn gezondheid niet goed en moest hij noodgedwongen stoppen met zijn werkzaamheden. Het gaat met zijn gezondheid beter en als het nodig is, kan Alphia nog altijd een beroep op hem doen. Ons eerste lid van verdienste is Hans van de Streek.
Zoals gezegd, we hebben dit jaar twee leden van verdienste. Vorig jaar nam hij na jaren trouwe dienst afscheid van het bestuur. Jarenlang was hij vice-voorzitter van Alphia en was daarom ook nauw betrokken bij de verhuizing naar deze accommodatie. Hij deed zijn werk wellicht vaak op de achtergrond, maar was door zijn kalme optreden een rustpunt in het bestuur. Hield toespraken op jaarvergaderingen, let wel, hij was niet de voorzitter want die Alphia op dat moment niet, maar deed alle taken die een voorzitter deed, was beheerder van het sleutelplan en regelde de beveiliging. Hij is nog steeds actief bij Alphia en vertegenwoordigt ons o.a. in de commissie van beheer, de commissie die in de gemeente allerlei zaken over de sportvelden regelt. Hij is ook degene die mij bij mijn aantreden wegwijs heeft gemaakt in de af en toe wonderlijke wereld van Alphia, iets waarvoor ik hem nog steeds dankbaar. Samen baalden we van het feit dat Alphia de zo vurig gewenste promotie via de nacompetitie weer niet haalde. Bij het eerste elftal zien we hem tegenwoordig minder. Dat is ook logisch want zijn zoons spelen inmiddels in het derde en vierde van Alphia en dus gaat hij daar met zijn kleinkinderen kijken. Jullie weten ongetwijfeld inmiddels wie dat tweede lid van verdienste is, onze voormalige vice-voorzitter Ton van Munsteren.
En tenslotte, als toetje de vrijwilliger van het jaar. Het bestuur heeft van diverse kanten suggesties aangedragen gekregen. Ik noem bijvoorbeeld Bas Koenekoop, voor zijn koelbloedige optreden bij de val van Piet Verlaan, Saskia Splinter, die samen met de dames in de keuken onvermoeibaar bezig is, Brett van Oostrum die als jonge scheidsrechter en vlagger zijn sporen verdient. Kortom, het was niet makkelijk. Gekozen is dit jaar voor iemand die zich jaren heeft ingezet voor de nieuwsbrief van Alphia, de kerstbazaar tot een succes maakt, betrokken is bij de verhuur van de kantine en heel veel energie heeft gestoken in de plaatjesactie van Hoogvliet. Ik heb hem net al gehuldigd voor zijn 25 jaar lidmaatschap en ik ga hem nu huldigen als vrijwilliger van het jaar, Martijn van Dalen.
Alphianen, aan het einde van het officiële gedeelte van deze Nieuwjaarsreceptie wil ik met u en allen die u lief zijn een toast uitbrengen op een mooi, sportief en vooral gezond 2018!
