Alphia Veterinnen op hun reserves

Na een uitlooptraining en een nabespreking (mét pijltjes, rondjes, stippellijntjes en commentaar van Johan Derksen) van de vorige wedstrijd tegen de meiden van MO17 kwamen we tot de conclusie dat het veld toch nog een beetje te groot is voor de Alphia Veterinnen. Daar kun je 2 dingen aan doen: keiharde conditietraining (strafrondjes om de Zegerplas, boot-camp of een cooper-test) of gewoon een vrouwtje meer in het veld zetten. Gelukkig koos onze Co(ach) voor de laatste optie.

Twee weken geleden hadden we genoeg dames om iedereen door te laten wisselen zodra er dames met de tong op de schoenen liepen en een vrouwtje meer in het veld kon makkelijk. Dat zou tegen de dames van VR1 ook het geval zijn. Tot de dag vóór de wedstrijd. Onze vaste keepster Rian moest helaas afhaken vanwege een rugblessure, onze reserve keepster Linda was aan huis gekluisterd door een ziek kind. Dus moesten wij onze reserve reserve keepster aanspreken. Uhh, wie?! Gelukkig was Jarmilla bereid deze zware taak op zich te nemen. Er bleken nog meer dames afgezegd te hebben door ziekte of zieke kinderen en zelfs de Co(ach) moest verstek laten gaan. Vreemd dat je dit soort taferelen nooit hoort bij de Champions League... Gelukkig wilde Nicole van VR1 wel bij ons invallen en kon Dennis wat van zijn kostbare tijd vrij maken om in de stromende regen de taak van coach waar te nemen.

Zo stonden er toch mooi nog 8 Veterinnen in het veld toen de bal aan het rollen werd gebracht. 8 Veterinnen betekent ook dat er 8 van VR1 in het veld staan.... Dat wordt even de doelstelling van de avond bijstellen: we moeten uit de dubbele cijfers blijven (en als het even kan: scoren)! De eerste helft boden we dapper stand. Nanja 'gebrek aan conditie wordt gecompenseerd met techniek' van Vliet stond tegen haar zus Rianne 'ik wil éérst tegen mijn zus spelen'. Het duel tussen de zussen werd helaas in het voordeel van Rianne beslecht. De dames van het eerste moesten (gelukkig voor ons) even wennen aan 8 op een half veld en schoten daarom nog wel eens een bal te ver. Bij rust stond het 4-0! ... voor de tegenpartij, dat dan wel. De 2e helft bleek voor de Veterinnen fysiek en mentaal zwaarder te zijn. Zo liepen er een paar Veterinnen verdwaald op het veld, omdat ze niet meer wisten welke positie ze hadden. Andere hadden moeite om de fel bevochte bal af te spelen naar een medespeler. Hierdoor had onze reserve reserve keepster Jarmilla veel te verduren. Zij groeide in de wedstrijd en kon een paar mooie reddingen verrichten. Ook Ellis en Natasja hebben heel wat acties van de tegenstander ontkracht. Voorin was Nicole in topvorm, maar helaas kreeg ze de bal niet in het net. De eindstand deed er eigenlijk niet meer toe (11-0), we hebben vooral weer een leuke avond gehad en volgens onze reserve coach zat er zeker progressie in ons spel.

Onze missie is duidelijk: gewoon meer oefenwedstrijden spelen, dan krijgen we vanzelf én een betere conditie én meer inzicht in het leukste spelletje met een bal.